మొన్న 4 మార్చ్ నాడు మా వాకింగ్ మిత్రులం అందరం కల్సి రాజస్తాన్ లోని చారిత్రక ప్రదేశాలు చూద్దాం అనుకొన్నం గాని అనివార్య కారణాల వలన నేను పోలేకపోయాను. ఐతే ఈ సందర్భంగా నా ఉపాధ్యాయ జీవితం లోని ఒక అనుభవం గుర్తుకు వచ్చి మీతో పంచుకుందాం అని చెబుతున్నాను. అది నేను అలుగునూర్ లో పనిజేస్తున్న రోజుల్లో విద్యార్థులతో ఎక్స్ కర్షన్ కార్యక్రమం ఏర్పాటుచేసిన సందర్భంగా విద్యార్థులను మోటివేట్ జేసే బాధ్యత నాదైంది. హైద్రాబాద్ లోని సాలార్ జంగ్ మ్యూజియం , కొల్కొండ ఖిలా, ఛార్మినార్, హుస్సేన్ సాగర్ గురించి కొంచెం అద్భుతంగానే చెప్పిన. రాయేష్ (పేరు మార్చిన ) అనే విద్యార్థి చాలా శ్రద్ధగా వింటూ తన డౌట్స్ గూడా క్లియర్ చేసుకున్నాడు. క్లాస్ లో ఆవేరేజ్ స్టూడెంటే కానీ ఈ విషయం మాత్రం చాలా జాగర్తగా వింటుంటే ఈ అబ్బాయి తప్పకుండా వస్తాడని అనుకున్న. . అనుకున్నట్లే అందరికంటే ముందుగా తన పేరు లిస్ట్ లో రాయించుకున్నడు . కానీ తీరా బయలుదేరే సమయానికి రాలేదు. ఆరా దీస్తే వాళ్ళ ఇంట్ల వద్దన్నరని తెలిసింది. సరే లెమ్మనుకొని మేము వెళ్ళిపోయినమ్.
తిరిగి వచ్చేవరకు రాయేష్ కుటుంబ సభ్యులు మా పోలగాడేడని లొల్లికి వహ్చిండ్రు. " అరె ! మాతోటి రాలేదు గదా అని మేమూ ,మాతో వచ్చిన పిల్లలు గూడా చెప్పిండ్రు. ఊరి వాళ్ళు సైతం బస్సు వెళ్ళి పోయినంక గూడా మీ పోలగాడు మీ ఇంట్ల నే ఉండే గదా ? వద్దనే తోలియ్యకుంట లొల్లిజేసే , ఇప్పుడు సార్లు అదుగో ఉన్నరా ? , సార్ల మీద లొల్లిజేసుడు సరిగాదు ఆనంగానే చేసేది ఏమి లేక ఊకున్నరు . ఎక్కడ వెదికినా దొరుకలేదు అన్నరు . మా లొల్లిల మేము పడిపోయి మార్చే పోయినం .
2014 ల ఒక నాడు రాయేష్ బ్యాచ్ పూర్వ విద్యార్థులు వచ్చి మేము మేము గెట్ టు గెదర్ పెట్టుకుంటున్నం, అప్పటి సార్లను అందరినీ పిలుస్తున్నాం మీరూ రావాలే అంటే పోయిన. నేను అక్కడికి వెళ్ళేసరికి ఒక తెల్ల కారు కొంచెం హై ఫై ది ఆఫీసు ముందుఉంది. నన్ను చూడంగానే పిల్లలు బిల బిల మని చుట్టూ చేరిండ్రు. నేను పిల్లలు అంటున్నా గాని వాళ్ళు నాకు అప్పటి పిల్లల తీరు కనిపించినా వాళ్ళంతా పిల్లలకు తలిదండ్రులు అయిన వాళ్ళే. అందరూ దగ్గరికి వచ్చి నేను ఫలానా, నేను ఫలానా , గుర్తు పట్టింద్రా సార్ అంటే " అరే ! అప్పుడే మర్చిపోలేదు లే " అని చెబుతున్నా. ఇంతల ఒక విద్యార్థి వచ్చి ' ఈనే ఎవరో చెప్పుండ్రి " సార్ అన్నడు ." ఊహూ యాదికి వస్తలేడు " అన్న . ఇతడు రాయేష్ సార్ అన్నడు. " అరే! నువ్వా , బాగున్నావా , ఇంటికి ఎప్పుడు వచ్చినవ్ ఎట్లా వచ్చినవ్ " అంటే సార్ మీతోని మాట్లాడాలే సార్ అని పక్కకు తీసుక పోయిండు . ప్రోగ్రామ్ ఇంకా మొదలవ్వలేదు కనుక మా మీటింగ్ ఎవ్వరికీ ఇబ్బంది కాలేదు.
రాయేష్ తన కథ చెప్పుడు మొదలువెట్టిండు . వాళ్ళ నాయినలు నలుగురు అన్నదమ్ములట. వాళ్లందరి కి కలిసి ఇతనొక్కడే సంతానం అట. ఉమ్మడి కుటుంబం. చాలా గారాబంగా చూసేవాల్లట ఇంట్లో. అంత దూరం ఎక్స్ కర్షన్ పోతే ఎక్కడ తప్పిపోతడో అని భయపడి పంపలేదట. నేను చెప్పిన ఆకర్షణీయమైన మాటలు విన్న తర్వాత ఎట్లనైనా అవి చూడాలే అన్న పట్టుదల కలిగిందట. మా బస్సు వెళ్ళిపోయిన తర్వాత ఏడ్చి ఏడ్చి కండ్లు తుడుసుకుంట ఇంట్ల నుండి బైటికి వస్తే వీడింకెక్కడికి పోతడని వాళ్ళు పట్టించుకోలేదట , ఇదే సందని, ఆటో ఎక్కి కరీంనగర్ వచ్చి అక్కడ హైద్రాబాద్ బస్సెక్కి జేబుల ఉన్న డబ్బుల తోటి టికెట్ కొనుక్కొని సీట్ల కూర్చొని అట్లనే నిద్ర పోయిండట. హైద్రాబాద్ ల అందరూ దిగిపోయిండ్రా లేదా అని కండక్టర్ చూసుకునే సరికి , వీడు కనిపిస్తే నిద్ర లేపి దింపివేసిండట. మా ఓల్లు వచ్కింది ఇక్కడికే కదా , వాళ్ళ బస్సు ఇక్కన్నే గదా ఉంటది, అని వెతుక్కుంట , వెతుక్కుంట , మోయింజాహీ మార్కెట్ కాడికి వచ్చేసరికి బాగా రాత్రి అయిపోయి దుకాణాలు మూసి వేసిండ్రట . ఒకమూసి ఉన్న షట్టర్ ముందు కూర్చొని వచ్చిపోయే బస్సులల్ల మా బస్సు ఉంటదేమో అని చూసుకుంటా చూసుకుంటా అట్లనే నిద్ర పోయిండాటా. పొద్దుగాల దుకాణదారు లేపే దాకా తెలివి కాలేదట. లేసిణాంక బాగా దుక్కం వస్తే ఎక్కేక్కి పడి ఏడిస్తే దూకాణదారు ఊకో వెట్టి చాయ్ దాగిచ్చిండట . తన సంగతి చెప్పుతే తనను ఏమిజేస్తరో అని భయపడి ఏమడిగినా ఏమి చెప్పకుంట మౌనంగా ఉన్నడట . కాసేపటికి అక్కడ పండ్ల బుట్టలను కూలోళ్లతో బాటూ తానూ పెట్టవలిసిన చోట పెడుతూ పోయిండట . మధ్యాహ్నం దుకాణా దారే హోటల్లనుండి అన్నం తెప్పిస్తే తిన్నడట . రెండుమూడు రోజులు బస్సులను పరిశీలిస్తూ పండ్ల బుట్టల పని జేస్తూ ఉండే సరికి అదే మంచిగ అనిపించి అక్కన్నే ఉందామని డిసైడ్ అయిండట. ఉర్దూ, భాష ల ఆర్ పార్ అయి హైద్రాబాద్ ఆనుపాణాలు , నగరం నఖురాలన్నీ ఔసోపన పట్టి దుకాణా దారుకు నమ్మకమైన మనిషిఅయిండట . తర్వాత ఒక రోజు యజమాని ఇతని వివరాలన్నీ అడిగి ఇంటికి పోవాలే ఇది పద్దతి గాదూ అంటే ఆరెండ్ల తర్వాత తిరిగి అలుగునూర్ వచ్చిండట. వచ్చేవరకు ఇక్కడ కరీంనగర్ నగరపాలక సంస్త అయినందున రియల్ ఎస్టేట్ దందా మస్తుగా నడుస్తున్నదట. వస్తే వస్తే నే ఆ దందానే తనకు సరైందని భావించి అదే చేస్తున్నడట . ఆఫీస్ ముందట ఉన్న కారు తనదేనట . మొన్నటి సర్పంచ్ ఎన్నికల్లో నిలబడి 70 లక్షలు ఖర్చు చేసిన గాని రాజకీయ అనుభవం లేక గెలువలేక పోయిన అని అంటూ సార్ ఇప్పుడు చెప్పండి, మీరు షెహ్ బాస్ అని మెచ్చుకున్న ముందటి బేంచి వాళ్ళు ప్రయోజకులు అయినట్టా నేను అయినట్టా అని ప్రశ్నించిండు . కాసేపు ఆలోచనల వడ్డ . హార్వర్డ్ యూనివర్సిటీ ల చదువులు మానేసి , వ్యాపారం ల పడ్డ మైక్రోసాఫ్ట్ అధినేత బిల్ గేట్స్, ఫేస్ బుక్ యజమాని మార్క్ జుకర్ బర్గ్ లు వంటి వారే గొప్ప ప్రయోజకులు అని సమాజమంతా వేదాలు ఘోషించినంత స్పస్టంగా ఘోషిస్తుంటీ నా రాయేష్ ఎందుకు ప్రయోజకుడు కాకుండా పోతాడని భావించి నువ్వూ ప్రయోజకుడవే నాయనా అన్నాను. హాపీ గా నవ్వుతూ వెళ్లిపోయిండు .
No comments:
Post a Comment